ပ်ဴ နဲ႕ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမတူဟူသည့္ စကားအားစစ္ေဆးၾကည့္ျခင္း

ျမေစတီ (ေခၚ) ဂူေျပာက္ႀကီးေက်ာက္စာ စတုတၳမ်က္ႏွာမွာ
ပ်ဴစာေရးထားၿပီး ျမန္မာစာတစ္မ်က္ႏွာသီးသန္႔ပါေနတဲ့အတြက္
ပ်ဴနဲ႔ျမန္မာ လူမ်ိဳးမတူ ဟူသည့္ စကားအား စစ္ေဆးၾကည့္ျခင္း
..............................................................................
ထိုသို႔အဆိုျပဳသူမ်ားအေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ ျမေစတီ (ေခၚ)
ဂူေျပာက္ႀကီးေက်ာက္စာ စတုတၳမ်က္ႏွာကို ဖတ္႐ႈစ္ေဆး
ၿပီးၿပီလားဟု ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္လို႔ရပါသည္။ စစ္ေဆး
ၿပီးမွ ျမန္မာဘာသာစကားနဲ႔မတူေသာ ပ်ဴဘာသာစကားဟု
ေျပာဆိုၾကျခင္းေလာ၊ မစစ္ေဆးဘဲနဲ႔ ေရွ႕လူအမွားအတိုင္း
သံေယာင္လိုက္ ေရာ္ရမ္းမွန္းဆကာ ကိုယ္ကိုတိုင္ေလ့လာမႈ
အားနည္းမွန္း မမွန္းဆမိဘဲ ေျပာဆိုျခင္းေလာ ဟု ပထမဦးစြာ
သံုသပ္ၾကည့္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။

မည္သူက ထိုျမေစတီေက်ာက္စာကို အစ/အဆံုး တစ္လံုးခ်င္း
အဓိပၸါယ္ေဖာ္ကာ ဘာသာျပန္ေပးခဲ့ပါသနည္းဆိုမူ စကားလံုး
တစ္လံုးခ်င္း ၀ါက်အလိုက္ ဘာသာျပန္ေပးခဲ့သူမွာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္
ျမန္မာ့သမိုင္းေကာ္မရွင္၌ ပ်ဴေခတ္-ပုဂံေခတ္ကၽြမ္းက်င္သူ
ဆရာႀကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းေရွ႕ အစစ္ေဆးခံ၍ စာတမ္း
တင္သြင္းဖတ္ၾကားခဲ့သူ ဆရာဦးေက်ာ္ဇင္(ဘုန္းတင့္ေက်ာ္)
သာျဖစ္ပါသည္။ ဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္ ေလ့လာသုေတသနျပဳ
ေဖာ္ထုတ္ဘာသာျပန္ေပးခဲ့ေသာ အဆိုပါျမေစတီ (ေခၚ)
ဂူေျပာက္ႀကီးေက်ာက္စာ စတုတၳစာမ်က္ႏွာကို မူရင္းအတိုင္း
ေအာက္တြင္ ပံုႏွင့္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ေလ့လာၾကည့္႐ႈစစ္
ေဆးႏိုင္ပါသည္။

ၿပီးလွ်င္ ထို ျမေစတီေက်ာက္စာ စတုတၳမ်က္ႏွာပါ (မဖတ္တတ္
သျဖင့္ အမ်ားေခၚတိုင္းလိုက္ေခၚေသာ) ပ်ဴစာမ်ား၌ ပါရွိေနေသာ
ပါဋိသက္၊ သကၠတသက္ အနည္းငယ္ကို ဖယ္ရွားၿပီးေနာက္
ေတြ႔ရွိေနရတဲ့ -

*ႏွိ (ႏွစ္) ၊ င (ငါး) ၊ ေျခာ (ေျခာက္) ၊ ကၷိ (ခုႏွစ္) ၊ ရွံ (ရွစ္) ၊
သိၷ (သစ္ႏွစ္) ၊ တိမ္း (တိမ္းပါးကြယ္လြန္သည္) ၊ ရုပ္ေၾကး
(ရုပ္ၾကြင္း) ၊ သား ၊ မယား ၊ ဗိႅ (ေျမး) ၊ တိုင္း ၊ ျပိ (ျပည္) ၊
ေရာ (ေရြာ=ရြာ) ၊ ျမ ၊ ပ့့ံ ၊ ေပး ၊ မဒိ ံ(မုဒိမ္း) ၊ ညွိဆဲ (ညွင္းဆဲ) ၊
မိဘိသည္ (မည္ဘိသည္)၊ ဘိသိဥမိ (ဘိသိက္အမည္) ၊ ယံဗံး
မယးဥသး (ယင္းျမတ္မယား၏သား) ၊ ဗံးမယးဥသးရာဇဂုမဥဠံ
(ျမတ္မယား၏သား ရာဇကုမာအထံ) ၊ ေဎၚဗံးမယး (ထိုျမတ္မယား) ၊
ေဎၚတဏးေတာဥ ေက်းေျမား (ထိုထိပ္တင္ေတာ္၏ေက်းဇူး) ၊
ေဎၚဗံးဗူဓဥဆးေဗာ္ (ထိုျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆင္းပံု) ၊ ေဂါဥေလွာ္ဗိးသံေရား
(ထိုဂူအား လွဴၿပီးသေရာခါ) ၊ ယံေဂၚဗူဓဥ႒ံ (ယင္းဂူဗုဒၶအထံ) ၊
ဂိသးေဠဂီၿပိေဠ (ငါ့သားေလး ငါ႔ေျမးေလး) ၊ ယံတိၿပိရိမဓနဗူဥ
မိဘိသိ (ယင္းတိုင္းျပည္ အရိမဒၵနပူရဟု မည္ဘိသည္) ၊ ယံဗံးဗူဓ
အရိေမေဒဒံဗး (ယင္းျမတ္ဗုဒၶအရိေမေတယ်ထံပါး) ၊ ပံးေစေဆား
(ေပးေစေသာ) ၊ ေျခာရ (ေျခာက္ရာ) ၊ ယံ (ယင္း) ၊ ႏု (နည္း) ၊
ပံးေစနတိ ံပံ(းဠ)ပ (ေပးေစနည္းတိုင္း ေပးလွည့္ပါ) ၊ မတားငူးဗူး
(မတားငဲ့မူ) ၊ မပံးေစေဆား(မေပးေစေသာ၀္) ၊ ဟိဥမၱဳတဠဳ
(ဟိဥမတုလု-ေသအမ့္ မေတာ့လု) ၊ ယံၾတးတိ ံမတုကံုးဒူ
(ယင္းတရားအတိုင္း မတုကန္တံု႔) ၊ ေရာ (သေရာ္၊ ေရွးသေရာ)*

အစရွိသည့္ စကားစုမ်ားသည္ မည္သည့္လူမ်ိဳးတို႔၏ ဘာသာ
စကားနည္း။ ျမန္မာတို႔၏ ျမန္မာဘာသာစကား မဟုတ္ပါေလာ။
ျမန္မာတို႔၏ ေခတ္ျခားေသာ သံ၀ဲျမန္မာဘာသာစကား မဟုတ္ဟု
ယူဆပါလွ်င္ ထိုစကားလံုးမ်ားကို မည္သူက မဟုတ္ပါဟု ကိုယ္
ပိုင္သုေတသနအျမင္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ ရွင္းလင္းျပႏိုင္ပါသနည္း။
မိမိ အလံုးစံုနားမလည္သျဖင့္ အဓိပၸါယ္မေဖာ္တတ္သျဖင့္ ယာယီ
အမည္အျဖစ္(ပ်ဴစာ)ဟု အမည္တပ္ခဲ့ပါသည္ဆိုေသာ စီအိုဗလက္
ဒင္သည္ပင္လွ်င္ ၎စာမ်ားကို ျမန္မာဘာသာႏွင့္ အလြန္တူညီပါ
သည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ရေသးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ဗလက္ဒင္
ပင္လွ်င္ ျမန္မာဘာသာစကားႏွင့္ ပ်ဴစာမ်ားသည္ ညီအစ္ကို
ေတာ္စပ္သည္ဟု ၀န္ခံခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါေလာ။

မစစ္ေဆးဘဲ ေျပာဆိုေနသူမ်ား၊ ပညာရွင္အမည္ခံ၍ မ်က္စိမွိတ္
ေျပာဆိုေနေသာသူမ်ား အေနျဖင့္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ဆိုၾက
ပါသနည္း ဆိုမူ ထိုသူမ်ားသည္-

၁။ရွင္သန္သံုးစြဲေနေသာ ဘာသာစကား (Living Language)
ဆိုသည့္စနစ္ကို သတိမမူမိ၍လည္းေကာင္း၊

၂။အျခားရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုခုျဖင့္ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ပ်က္စီး
ေစခ်င္သည့္စိတ္ျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ရွင္သန္သံုးစြဲေနေသာ ဘာသာစကား (Living Language)
.......................................................................
ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာျခားၿပီးေနာက္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရွင္သန္
သံုးစြဲေနေသာ ဘာသာစကားသည္ ေခတ္ကာလလိုက္၍
အကၡရာေရးဆြဲပံုမ်ား၊ သတ္ပံုမ်ား၊ ေ၀ါဟာရအဓိပၸါယ္မ်ား၊
၀ါက်ဖြဲ႕ပံုမ်ား၊ အသံထြက္မ်ားပါ ေျပာင္းလဲေလ့ရွိပါသည္။
ထိုစနစ္ကို ရွင္သန္သံုးစြဲေနေသာ ဘာသာစကား
(Living Laguage) ဟု ေခၚဆိုသံုးႏႈန္းပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ပုဂံေခတ္ မြန္ေက်ာက္စာမ်ာသည္လည္း
စတင္ေတြ႕ရွိသည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္မြန္မွ မဖတ္တတ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ေတြ႕ နာဂရီအကၡရာ၊ သကၠတဘာသာ၊
ပါဋိဘာသာသံုး ရခိုင္ေရွးေက်ာက္စာမ်ားသည္လည္း
စတင္ေတြ႔ရွိသည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္ေက်ာက္စာမွန္းမသိ
ၾကပါ။ ေလ့လာထားသူ အနည္းစုမွလြဲ၍ မြန္တိုင္း၊ ရခိုင္တိုင္း
ထိုေက်ာက္စာမ်ားကို မဖတ္တတ္ၾကပါ။ သို႔ေသာ္ မြန္ေက်ာက္
စာမ်ားရွိ တစ္လံုးစ၊ ႏွစ္လံုးစ မြန္ေ၀ါဟာရမ်ားေၾကာင့္
လည္းေကာင္း၊ ရခိုင္ေက်ာက္စာမ်ားပါ ရခိုင္မင္းဆက္
မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း ထိုေက်ာက္စာတို႔ကို မြန္
ေက်ာက္စာမဟုတ္၊ ရခိုင္ေက်ာက္စာ မဟုတ္ဟု
ျမန္မာပညာရွင္မ်ား မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ မဆိုခဲ့ၾကပါ။

သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္၀န္းက်င္က ျမန္မာ့ၿမိဳ႕
ေဟာင္းမ်ားကို တည္ေထာင္ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ ေရွးျမန္မာ
ႀကီးမ်ား ေရးထိုးသံုးစြဲခဲ့သည့္ ထိုေခတ္အကၡရာဟန္ကြဲ
(ကဒံဗအကၡရာမ်ားႏွင့္ဆင္တူေသာ) အကၡရာဟန္ကြဲမ်ားကို
ၾကည့္႐ႈ၍ ယေန႔ ျမန္မာအကၡရာမ်ားႏွင့္ မတူသျဖင့္ ျမန္မာ
စာမဟုတ္ဟု ငါ႔စကားႏြားရ ေျပာဆိုေနမႈမ်ားသည္ ၎
တို႔၏ ပညာမဲ့မႈႏွင့္ ေနာက္ကြယ္မွ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုခုကို
ပံုေဖာ္ေနျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္ဟုသာ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္
မွတ္ယူမိပါသည္။

ရွင္သန္သံုးစြဲေနေသာ ဘာသာစကား (Living Laguage)ႏွင့္
ပက္သက္၍ အ႐ိုးရွင္းဆံုးေလ့လာႏိုင္ရန္အတြက္ ပံုႏွင့္တကြ
ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၂၀၊ အေနာ္ရထာ
မင္းႀကီးေရးထိုးခဲ့တဲ့ ဂ၀ံေက်ာင္းေက်ာက္စာ (ေခၚ) လက္
သည္းရွည္ဘုရားေက်ာက္စာ၊ မူလထိုး ဗမာေက်ာက္စာခ်ပ္နဲ႔
ထိုေက်ာက္စာခ်ပ္ကို ေအဒီ ၁၈၁၄ ခုႏွစ္မွာ သာသနာစာရင္း
နယ္ေျမေတြ ျပန္လည္ျပဳစုဖို႔အတြက္ ႏႈတ္ယူသြားခဲ့တဲ့ ဘိုး
ေတာ္ဘုရား (ေခၚ) ေမာင္၀ိုင္း (ေခၚ) ဗဒံုမင္းလက္ထက္မွာ
ပုဂံေခတ္သံုး ဗမာေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ထိုေက်ာက္စာ
ခ်ပ္ရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဗမာေ၀ါဟာရမ်ားနဲ႔
ျပန္လည္ေရးထိုးေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေက်ာက္စာ ၂ ခ်ပ္ကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ ပုဂံေခတ္သံုး
ေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ျခားၿပီးေနာက္ ကုန္းေဘာင္
ေခတ္သံုးေ၀ါဟာရေတြ ေျပာင္းလဲလာပံုကို ေတြ႕ရမွာျဖစ္ၿပီး
အေနာ္ရထာလက္ထက္ကစလို႔ ပုဂံေခတ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး
ေရးထိုးခဲ့တဲ့ ဗမာေက်ာက္စာလို႔သတ္မွတ္ထားၾကေသာ
ေရွးေခတ္ဗမာေက်ာက္စာေတြကို ယေန႔ေခတ္ျမန္မာမ်ား
မဖတ္တတ္ၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ပုဂံေခတ္ထိုး
ပုဂံဗမာေက်ာက္စာေတြကို ယေန႔ေခတ္ဗမာအမ်ားစုက
ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္မဖတ္တတ္လို႔ ဗမာေက်ာက္စာမဟုတ္ဟု
ေျပာဖို႔သင့္ပါ့မလားဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ညာဏ္ေလး ကူၿပီးေတာ့
စဥ္းစားသံုးသပ္ၾကပါလို႔သာ တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။

Thant Lwin Oo